Η επένδυση στη φύση αποτελεί μια ευκαιρία που η ΕΕ πρέπει να εκμεταλλευτεί

Συγγραφείς: Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν & Γιέσικα Ρούσβαλ*

Περίπου το 75% των επιχειρήσεων εξαρτώνται από τη φύση με διάφορους τρόπους. Αυτό περιλαμβάνει πρώτες ύλες όπως ξύλο και βαμβάκι, καθώς και οικολογικές υπηρεσίες που διατηρούν τη γη μας παραγωγική. Επιπλέον, οι φυσικοί χώροι όπως οι ακτές και οι πλημμυρισμένες περιοχές προσφέρουν προστασία από ακραία καιρικά φαινόμενα.

Αυτό σημαίνει ότι η ευημερία της φύσης συνδέεται άμεσα με την επιτυχία των επιχειρήσεων. Όταν η φύση υποφέρει, πλήττονται επίσης οι οικονομικές δραστηριότητες.Σήμερα,αυτό είναι πιο εμφανές από ποτέ.Η αύξηση των ασφαλίστρων λόγω κλιματικών κινδύνων έχει γίνει ραγδαία, ενώ πλημμύρες έχουν προκαλέσει σοβαρές διαταραχές στις αλυσίδες εφοδιασμού και έχουν καταστρέψει κρίσιμες υποδομές.

Η πτώση του αριθμού των επικονιαστών έχει αρνητικές συνέπειες για τη γεωργική παραγωγή. Σύμφωνα με έρευνα του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, οι κίνδυνοι αυτοί μπορεί να κοστίσουν στις επιχειρήσεις έως 7% των ετήσιων κερδών τους στην επόμενη δεκαετία — κάτι που ισοδυναμεί σχεδόν με μια πανδημία COVID-19 κάθε δύο χρόνια.

Αυτό το κόστος είναι υπερβολικό. Είναι επιτακτική ανάγκη να ενσωματώσουμε τη φύση στους οικονομικούς μας λογαριασμούς και να την αναγνωρίσουμε ως πολύτιμο κεφάλαιο — ένα κεφάλαιο που αποδίδει τόσο τώρα όσο και στο μέλλον.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση μαζί με τα κράτη μέλη της έχουν ήδη διαθέσει σημαντικούς πόρους για την προστασία της φύσης και θα συνεχίσουν αυτήν την προσπάθεια. Ωστόσο, μόνο δημόσιες επενδύσεις δεν αρκούν· απαιτείται ένα σύστημα που θα ενθαρρύνει τον ιδιωτικό τομέα να συμμετάσχει ενεργά στην προστασία της φυσικής μας κληρονομιάς.

Οι πιστώσεις για τη φύση αναδεικνύονται ως ένα πολλά υποσχόμενο εργαλείο που μπορεί να αλλάξει τον τρόπο εκτίμησης της φυσικής μας περιουσίας. Δημιουργούν νέες επιχειρηματικές ευκαιρίες για επενδύσεις στη βιοποικιλότητα μέσω δράσεων όπως η αποκατάσταση οικοτόπων ή η δημιουργία νέων χώρων πρασίνου.

Aυτές οι πρωτοβουλίες μπορούν να προσφέρουν έσοδα σε όσους εργάζονται για την προστασία του περιβάλλοντος — είτε πρόκειται για αγρότες είτε για δασοκόμους ή ιδιοκτήτες γης.

Έχουμε ήδη παραδείγματα επιτυχίας στον τομέα αυτό: πριν από δύο δεκαετίες δημιουργήθηκε στην ΕΕ μια αποτελεσματική αγορά άνθρακα όπου όποιος ρυπαίνει πληρώνει ενώ εκείνος που θέλει να αποφύγει τις χρεώσεις πρέπει να προχωρήσει σε καινοτομία.

Aυτό είχε θετικά αποτελέσματα καθώς μέσα σε είκοσι χρόνια μειώθηκαν σχεδόν κατά 50% οι εκπομπές CO2 στην Ευρώπη χωρίς αρνητικές συνέπειες στην ανάπτυξη της οικονομίας.

Tώρα γνωρίζουμε ότι η κατάσταση της φύσης είναι πιο περίπλοκη από αυτή του άνθρακα κι έτσι προκύπτουν νέα ερωτήματα σχετικά με τις πιστώσεις αυτές: πώς μπορούμε να αξιολογήσουμε τις θετικές δράσεις προς τη φύση;

Mια αυστηρή μέτρηση των αποτελεσμάτων είναι απαραίτητη ώστε αυτές οι πιστώσεις να λειτουργήσουν σωστά; Χρειάζονται ισχυρές δομές διακυβέρνησης ώστε όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς -ιδιαίτερα αυτοί στις τοπικές κοινότητες-να έχουν πρόσβαση στα οφέλη αυτής της διαδικασίας;

Tα ζητήματα αυτά μπορεί αρχικά φαίνεται περίπλοκα αλλά υπάρχουν λύσεις διαθέσιμες αν συνεργαστούμε σωστά.
H ζήτηση παγκοσμίως αυξάνεται συνεχώς κι έτσι έχουμε ήδη πιλοτικά έργα σε χώρες όπως Γαλλία κι Εστονία.
Στην πραγματικότητα σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ μέχρι το 2050 αυτή η ζήτηση θα μπορούσε ν’ αγγίξει τα $180 δισ..

* Σχετικά Πρόσωπα:

• Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν: Πρόεδρος Ευρωπαϊκής Επιτροπής
• Γιέσικα Ρούσβαλ: Επίτροπος Περιβάλλοντος & Ανθεκτικότητας Υδάτων