Θα φέρει ο κορονοϊός την κρατικοποίηση των τραπεζών?

Δεν αποκλείεται πολλές από τις τράπεζες να ζητήσουν την βοήθεια του κράτους για να επιβιώσουν, τονίζει ο Μιχάλης Γκλεζάκος, καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιώς, περιγράφοντας ένα εκρηκτικό συνδυασμό. Από τη μία πλευρά τα έσοδα των τραπεζών περιορίζονται σημαντικά λόγω της συρρίκνωσης της οικονομικής δραστηριότητας και από την άλλη βλέπουν τα δάνεια που έδωσαν σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά να κοκκινίζουν.

«Αντιμετωπίζουν δηλαδή ταυτόχρονα απώλειες κερδών και περιουσίας επομένως δεν αποκλείεται πολλές από αυτές να ζητήσουν την βοήθεια του κράτους για να επιβιώσουν», όπως εκτιμά ο κ. Γκλεζάκος, περιγράφοντας τις συμπληγάδες στις οποίες βρίσκονται. Από την μια πλευρά εξακολουθούν να έχουν κάπου 80 δισ. παλαιά κόκκινα δάνεια, από την άλλη πλευρά, λόγω του lockdown της οικονομίας και την απώλεια της τουριστικές σεζόν, είναι αντιμέτωπες με τον κίνδυνο μιας νέας γενιά δανείων που σε λίγο δεν θα εξυπηρετούνται.

«Αν η πανδημία κρατήσει ως το φθινόπωρο και χαθεί εντελώς η τουριστική σεζόν, οι κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών θα είναι πολύ μεγάλες για να μπορούν να τις καλύψουν οι μέτοχοί τους. Σε μια τέτοια περίπτωση το Κράτος θα κληθεί και πάλι να καλύψει το κενό που θα δημιουργηθεί, οπότε ναι θα μιλάμε για κρατικοποίηση τους», αναφέρει ο κ. Γκλεζάκος.

Ταυτόχρονα χαρακτηρίζει ως μονόδρομο την ανάγκη διαγραφής των χρεών που θα δημιουργηθούν, προσθέτοντας ότι το κράτος, για να μπορέσει να στηρίξει τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις, θα χρειαστεί πρόσθετους πόρους, πέραν των 10 δισ. ευρώ, τους οποίους θα αντλήσει με διάφορους τρόπους, όπως: “Δημιουργώντας ελλείμματα στον προϋπολογισμό, αντλώντας ρευστότητα από το QE (κάπου 12 δις), δανειζόμενο από τον ESM (4 δις), αξιοποιώντας τις αναχρηματοδοτήσεις της ΕΚΤ στις τράπεζες, εγκαταλείποντας τα πρωτογενή πλεονάσματα κλπ. Είναι προφανές ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα εκτοξευτεί το χρέος, τόσο σε απόλυτα μεγέθη όσο και ως ποσοστό του ΑΕΠ”, αναφέρει με νόημα.

Σε κάθε περίπτωση, ο κορονοϊός θα οδηγήσει στην αύξηση του δημοσίου χρέους, για πολλούς λόγους, κυρίως όμως λόγω της διάθεσης πόρων για τη στήριξη της οικονομίας και της ταυτόχρονης μείωσης των κρατικών εσόδων, ως συνέπεια της συρρίκνωσης της οικονομικής δραστηριότητας. Όσο μεγαλύτερη θα είναι η διάρκεια της πανδημίας τόσο βαθύτερη ύφεση θα προκληθεί και τόσο περισσότερο θα αυξηθεί το δημόσιο χρέος.