Πρεμιέρα της πολυβραβευμένης παράστασης «Κοιμούνται τα ψάρια;»

Σήμερα πραγματοποιείται η πρεμιέρα της θεατρικής παράστασης «Κοιμούνται τα ψάρια;», φέρνοντας για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό το έργο του Jens Raschke, με τη μετάφραση της Κατερίνας Θεοδωράτου.

Αλήθεια, κοιμούνται πράγματι τα ψάρια; Το σίγουρο είναι ότι αυτό τους επιτρέπεται. Αναρωτιέται κανείς αν ονειρεύονται κιόλας;

Μετά την εξαιρετική παράσταση “Το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος”, η Ζωή Ξανθοπούλου σκηνοθετεί έναν ακόμα ανατριχιαστικό μονόλογο. Το έργο “Κοιμούνται τα ψάρια;” του Jens Raschke,αφού απέσπασε πολλές διακρίσεις όπως το M ü lheimer Children ’ s Theater Prize 2012 και μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες,ανεβαίνει τώρα για πρώτη φορά στην Ελλάδα μέσω της Κατερίνας Θεοδωράτου.

Στον πυρήνα του έργου, η δεκάχρονη Γέτε αφηγείται με απλότητα και δόσεις χιούμορ – γεμάτο χαμόγελο άλλοτε πικρό κι άλλοτε λυτρωτικό – την προσωπική της απώλεια.Δεν αποφεύγει τις δύσκολες λέξεις ούτε τις σκληρές εικόνες. Μας προσκαλεί να αντικρύσουμε μαζί με αυτήν την παροδική σκιά αυτού που μας στοιχειώνει αλλά και τελικά μας ελευθερώνει.

Αν και θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε το θέμα του ως “διαχείριση του πένθους”, περιλαμβάνει πολύ περισσότερες προεκτάσεις: είναι μια παιδική ματιά στην τραγικότητα των ανθρωπίνων συνθηκών, στο αβέβαιο “μετά” καθώς και στη δύσκολη συμφιλίωση με την απώλεια. Η γραφή του Raschke ανοίγει δρόμο προς τη θεραπεία από τον πόνο, προσφέροντας ελπίδα καθώς επίσης υπογραμμίζει τη σημασία της μνήμης αλλά και των δεσμών αδελφικής αγάπης.

Η Γέτε ενσαρκώνεται από την Ευγενία Δημητροπούλου

“Παρόλο που ο κόσμος είναι γεμάτος πόνο, είναι επίσης γεμάτος από το ξεπέρασμά του.”
Helen Keller

Το πένθος αποτελεί μια αναπόφευκτη κατάσταση στην ανθρώπινη ζωή. Στο έργο αυτό, η Γέτε αφηγείται γεγονότα ένα χρόνο μετά τον θάνατο του μικρού αδελφού της. Στην συμμετοχή μας αυτή, βλέπουμε τη Γέτε ως ενήλικα να μοιράζεται με το κοινό τις εμπειρίες από την πορεία της στον κόσμο του πένθους: τον χρόνο πριν και τον χρόνο μετά.

Mε έναν ιδιαίτερο τρόπο δημιουργεί ένα μνημόσυνο για τον αδελφό της ενώ παράλληλα ανοίγει δρόμο προς νέα κεφάλαια στη ζωή της. Σε πραγματικό χρόνο διάρκειας μιας ώρας συνομιλεί με τους θεατές: ρωτάει κι αναλογίζεται ενώ εκθέτει ειλικρινά τύψεις και αλήθειες– κάποιες φορές χρησιμοποιώντας χιούμορ κι άλλες φορές συγκίνηση. Κοινός άξονας οι φόβοι σχετικά με τον θάνατο καθώς επίσης η ανάγκη για επιβεβαίωση ώστε να μπορέσει κανείς να συνεχίσει να ζει αυριανά.

Η σημερινή Γέτε κουβαλά μέσα της εκείνην την παιδική εκδοχή που υπήρξε κάποτε· μπροστά στην έννοια των απωλειών όλοι είμαστε παιδιά που προσπαθούν ακόμα να σταθούν στα πόδια τους όπως οι μεγάλοι.

Συντέλεστοι:

• Μετάφραση: Κατερίνα Θεοδωράτου
• Σκηνοθεσία: Ζωής Ξανθοπούλου
• Eρμηνεία: Ευγενία Δημητροπούλου
• Σκηνικά / Κοστούμια:
• Mουσική:
• [Φωτισμοί:]}
• Φωτογραφίες : Σπύρος Περδίου
• Βoηθός σκηνοθέτη :Γιώτα Παναγή
• < b >Παραγωγή : Πολιτισμός Σταθμός Θέατρο – ΔΗ . ΠΕ . ΘΕ Καλαμάτας