02/12/2024

Δάνεια, πλειστηριασμοί και αρπακτικά

Η ιστορία ξεκινάει από πολύ παλαιά, καθώς δεν υποχρεώθηκαν τα funds, τα οποία απέκτησαν τα σπίτια στο 20 ή 25% του χρέους, να καταθέσουν στους «κόκκινους» δανειολήπτες προσφορά εξαγοράς-αποπληρωμής του δανείου τους.

Πίσω από τα κόκκινα δάνεια παίχτηκε μια καλοστημένη απάτη αερητζήδων με την σιωπηλή αποδοχή των αρχών.

1.Οι τράπεζες, με την «κάλυψη» του (τότε) υφυπουργού κ. Ζαββού μεταβίβασαν βιαστικά τα «κόκκινα» δάνεια στα Funds. Σε πολλές περιπτώσεις τα χρηματοδότησαν οι ίδιες οι τράπεζες οι οποίες ήθελαν να αποσείσουν τα λεγόμενα NPEs δάνεια.

2.Για να προχωρήσει το σχήμα (σχέδιο «Ηρακλής») οι φορολογούμενοι εγγυήθηκαν εν αρχή περί τα 18 δισ. (1/3 των δανείων που μεταβιβάστηκαν) και αυτό το ποσό θέλει να εγγράψει ήδη στο υπέρογκο ελληνικό χρέος η Eurostat.

3.Με αυτή τη κρατική εγγύηση οι επενδυτές (Funds) ήδη είχαν βγάλει τα χρήματα που δανείστηκαν προκειμένου να «επενδύσουν» στα «κόκκινα» δάνεια. Από εδώ και πέρα ότι έβγαζαν θα ήταν απλώς απίθανη κερδοσκοπία. Η οποία δεν άφησε ασυγκίνητο και τον κυβερνητικό βουλευτή της.

4.Οι εμπορικές αξίες των ακινήτων αυξήθηκαν υπέρμετρα τα τελευταία δύο χρόνια (λόγω «χρυσής βίζας», παραοικονομίας, οριζόντιων και άδικων μεταβιβάσεων δημοσίου χρήματος με τις περίφημες μη επιστρεπτέες προκαταβολές, το αυξημένο κόστος ανέγερσης νέων κατοικιών κ.α.). Κάτι που από μόνο του υπερκάλυψε το κόστος απόκτησης των «κόκκινων» δανείων. Τα Funds και οι servicers δεν είχαν κανένα κίνητρο, ούτε νομική υποχρέωση άλλωστε, σε πρόταση εξαγοράς του δανείου από τον ιδιοκτήτη του σπιτιού…

5.Οι τραπεζίτες που μεταβίβασαν βιαστικά τα δάνεια είχαν ήδη θωρακιστεί έναντι του νόμου με άλλη ρύθμιση για το (δικαστικό) ακαταδίωκτο…

Παραμένει το ιδιωτικό χρέος

6.Τελικά, οι τράπεζες απηλλάγησαν από τα λάθη του παρελθόντος, χωρίς καν να επαναξιολογήσουν αυτή την πορεία, τα Funds και οι servicers θα βγάλουν απρόσμενα πολλά κέρδη, αλλά η οικονομία και οι πολίτες παραμένουν υπερχρεωμένοι. Ούτε ένα σεντς δεν μειώθηκε το ιδιωτικό χρέος…

-Τα «κόκκινα» δάνεια αποδείχτηκαν μια πρώτης τάξεως αρπαχτή.

-Οι τραπεζίτες δεν ελέγχτηκαν για τις αφειδείς χορηγήσεις. Τα δάνεια παραμένουν στο ακέραιο σαν βρόχος στα νοικοκυριά.

H κυβέρνηση, αρχικά, έσπευσε να καθησυχάσει τους αποκλειστικούς θεσμικούς συνομιλητές της, υποσχόμενη ότι θα καταθέσει τροπολογία, για να θεσμοθετήσει την αναδρομική νομιμοποίηση των εταιρειών διαχείρισης, την οποία, μάλιστα, φρόντιζε να διαρρεύσει, ότι την είχε ήδη έτοιμη.

Τελικά, ανέκρουσε πρύμναν, αφού τυχόν νομιμοποίηση των εταιρειών διαχείρισης απαιτήσεων και μάλιστα αναδρομικά, όχι μόνο θα παρουσίαζε προβλήματα συνταγματικότητας, λόγω της αναδρομικότητας, αλλά και θα συνεπάγετο τεράστιο πολιτικό κόστος.
Ένα άλλο περίεργο, είναι ότι ενώ η «καυτή πατάτα» έσκασε στα χέρια των εταιρειών ειδικού σκοπού και των εταιρειών διαχείρισης απαιτήσεων, που επί τρία χρόνια μας παρουσιάζονταν ως δήθεν «επενδυτές από το εξωτερικό», εντούτοις όταν προέκυψε το ζήτημα η κυβέρνηση ζήτησε να μιλήσει… με τις τράπεζες. Οι οποίες θεωρητικά δεν -θα έπρεπε να- έχουν κανένα ρόλο στη διαδικασία.

-Οι φορολογούμενοι καλούνται να πληρώσουν έως και 35 δισ. ευρώ (με την ολοκλήρωση της πώλησης «κόκκινων» δανείων αξίας 105 δισ. ευρώ). Το δημόσιο χρέος αυξάνει, οι αγορές γίνονται πιο καχύποπτες έναντι της χώρας, τα επιτόκια κρατικού δανεισμού ανεβαίνουν (ουσιαστικά βρισκόμαστε εκτός αγορών), η χώρα πρέπει να ματώσει για την πολυπόθητη «πιστοληπτική βαθμίδα».

Αναμένουμε τώρα την κυβέρνηση να πράξει το σωστό αν βέβαια μπορεί..