Δυσμενείς Προοπτικές για τα Άτομα με Αναπηρία το 2025 στην Ελλάδα

Ο Ιωάννης Βαρδακαστάνης, πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία (ΑμεΑ), τόνισε στη συνέντευξη τύπου που πραγματοποιήθηκε για την παρουσίαση των αποτελεσμάτων του Τακτικού Βαρόμετρου Δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία και χρόνιες ή σπάνιες παθήσεις, ότι «το 2025 αποδεικνύεται χειρότερο από το 2024 για τα Άτομα με Αναπηρία στην Ελλάδα». Το Παρατηρητήριο Θεμάτων Αναπηρίας της ΕΣΑμεΑ εξέφερε σοβαρές ανησυχίες.

Ειδικότερα, οι διαπιστώσεις δείχνουν «βαθιά θεσμικά κενά και αδράνεια», που οδηγούν σε εκτενή καθημερινή ανασφάλεια για τα ΑΜΕΑ. Παράλληλα, καταγράφονται «συστηματικές διακρίσεις και υποτίμηση», ενισχύοντας την έλλειψη εμπιστοσύνης στις διαδικασίες εφαρμογής των νόμων και στη δικαιοσύνη», πρόσθεσε ο κ. Βαρδακαστάνης.

Λεπτομέρειες της Έρευνας

• Το 39,5% των συμμετεχόντων δηλώνουν ότι είναι ελάχιστα ή καθόλου ενημερωμένοι σχετικά με τα δικαιώματά τους ως άτομα με αναπηρία.Η ενημέρωση αυτή συνήθως προέρχεται από το αναπηρικό κίνημα αντί από δημόσιους φορείς.
• Οι πιο αρνητικές απόψεις σχετικά με τις εξελίξεις στα θέματα αναπηρίας προέρχονται κυρίως από άτομα χαμηλότερων εισοδηματικών κατηγοριών καθώς και κατοίκους νησιών και μεγάλων πόλεων όπως η Αττική και η Κεντρική Μακεδονία.
• An υποστήριξη στον τρόπο που τους αντιμετωπίζει η κοινωνία: το 34% αισθάνεται οίκτο ή λύπηση, το 33.2% νιώθει αμηχανία ενώ περίπου το 20.9% δηλώνει ότι βιώνει απόρριψη.
• Περίπου το 60% θεωρούν ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι σε σχετικούς φορείς δεν διαθέτουν τις απαραίτητες γνώσεις ώστε να εξυπηρετούν σωστά τους ανθρώπους με αναπηρίες σύμφωνα με την αρχή της ισότητας.
• Το ποσοστό εκείνων που πιστεύουν πως οι νόμοι δεν παρέχουν επαρκή προστασία στα δικαιώματα των ΑΜΕΑ σε περιπτώσεις παραβιάσεων φτάνει στο 75%.
• Pεαλιστικά προβλήματα: Οι τέσσερις στους δέκα ερωτηθέντες δήλωσαν ότι έχουν βιώσει κάποια μορφή βίας ή παρενόχλησης μέσα στα τελευταία τρία χρόνια – ποσοστό ανώτερο του γενικού πληθυσμού στην Ελλάδα.
• Sτους συμμετέχοντες ηλικίας μεταξύ 25-44 ετών, πάνω από έξι στους δέκα δεν έχουν εργαστεί ποτέ ενώ περισσότεροι από τους μισούς εργάζονταν στο παρελθόν αλλά είναι πλέον άνεργοι.
• Pάνω από το 40% δυσκολεύεται να ολοκληρώσει καθημερινές δραστηριότητες χωρίς τη βοήθεια άλλου ατόμου. Από αυτούς, ένα ποσοστό τουλάχιστον στο 75%, λαμβάνει στήριξη αποκλειστικά απ’ την οικογένεια τους。
• Tο εντυπωσιακό είναι πως μεταξύ αυτών που χρειάζονται υποστηρικτική τεχνολογία ώστε να πλοηγηθούν στο διαδίκτυο, περίπου το72 % δηλώνει πως δεν έχει πρόσβαση σε αυτή τη βοήθεια . Σχετικά δε με τη χρήση κινητικών βοηθημάτων ,ποσοστό51 % απαντά ότι ούτε αυτά διαθέτει .
• Aναφορικά τώρα μ’αυτούς που ζουν κάτω απ’το όριο φτώχειας ,περίπου ένα τέταρτο του δείγματος επιβιώνει σε νοικοκυριά όπου ο μηνιαίος εισοδηματικός μέγεθος δεν ξεπερνά τα600 ευρώ ,ενώ σχεδόν όλοι σημειώνουν πως αυτό δυστυχώς δε βελτιώνει τον τρόπο ζωής τους .
• Tέλος έχουμε μια εντύπωση γεμάτη θλίψη : κύρια συναισθήματα δίνονται ως η γενικευμένη αίσθησηαναξιοκρατίας ,φοβία κι αγανάκτηση. Σημαντικά πλήγματα φαίνεται να δέχονται κυρίως άνθρωποι χαμηλού μορφωτικού επιπέδου καθώς επίσης νέοι κι ηλικιωμένοι αλλά κυρίως όσοι βρίσκονται εκτός αγορά εργασίας .

AΠΕ-ΜΠΕ