ΜΕΡΟΣ ΣΤ’ ΝΟΜΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΩΝΥΜΙΑ «ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ»

Άρθρο 61: Κατάργηση της ανώνυμης εταιρίας «Ελληνικό Φεστιβάλ Α.Ε.»

Η ανώνυμη εταιρία που φέρει την ονομασία «Ελληνικό Φεστιβάλ Ανώνυμος Εταιρεία», με έδρα την Αθήνα, ιδρύθηκε σύμφωνα με το άρθρο 1 του ν. 2636/1998 (Α’ 198) και υπόκειται στην εποπτεία του Υπουργείου Πολιτισμού. Η εν λόγω εταιρεία διαλύεται χωρίς διαδικασία εκκαθάρισης και αφαιρείται από το Γενικό Εμπορικό Μητρώο (Γ.Ε.ΜΗ.) του ν. 4635/2019 (Α’ 297). Παράλληλα, η θητεία των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου αυτής τελειώνει.

Το παραπάνω κείμενο αποτελεί το άρθρο 61 του Νόμου 5105/2024, βάσει του οποίου στις 29-4-2024 ανακοινώθηκε η κατάργηση της ανώνυμης εταιρίας «Ελληνικό Φεστιβάλ Α.Ε.» και συστάθηκε στη θέση της ένα Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου γνωστό ως «Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου». Για χρόνια οι επαγγελματίες στον πολιτιστικό χώρο, όπως ηθοποιοί, σκηνοθέτες και τραγουδιστές, αλλά και οι δημοσιογράφοι που καλύπτουν πολιτιστικά θέματα αποκαλούν συντομότερα αυτό τον θεσμό ως «Φεστιβάλ Αθηνών». Ο όρος αυτός έχει επικρατήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα, ακόμα κι αν η επίσημη διάλυση της προηγούμενης οντότητας έγινε πέρσι.

Αυτό καθιστά επιτακτική την ερώτηση γιατί στην ανακοίνωση του Υπουργείου Πολιτισμού σχετικά με την ανάθεση προεδρίας στον Κατερίνα Σακελλαροπούλου γίνεται αναφορά τέσσερις φορές στο Ελληνικό Φεστιβάλ σε τόσο λίγες γραμμές; Ίσως υπήρξε μια επιθυμία να τονιστεί η ελληνική ταυτότητα αυτού του θεσμού; Από τη στιγμή που έχει αποκτήσει έντονα διεθνή χαρακτηριστικά μετά το 2006 υπό τη διεύθυνση Γιώργου Λούκου.

«Ποιος είναι ο ιδρυτής;»

Το τρέχον έτος το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου συμπληρώνει επτά δεκαετίες από την ίδρυσή του κι αυτό γιορτάζεται μέσω ενός εκτενούς επετειακού προγράμματος καθώς επίσης κυκλοφορεί σχετικός τόμος για αυτή τη σημαντική επέτειο. Η σημερινή μορφή αυτού του θεσμού έχει προέλθει από τη συγχωνευμένη λειτουργία δύο μεγάλων φestiβαλίων – εκείνα της Αθήνας και των Επιδαυρίων – που μακράν υπήρχαν παράλληλα.

Η απάντηση στο ερώτημα σχετικά με τον ιδρυτή περιλαμβάνει πολλούς ανθρώπους οι οποίοι είχαν ποικιλία αλλά εξίσου σημαντικών συνεισφορών στην καθιέρωσή τους στα μέσα δεκαπέντε χρόνια πριν μπει στη ζωή μας ως καλλιτεχνικός θεσμός το 1955. Ο Γιώργος Ράλλης ήταν υπουργός Προεδρίας όταν πήρε την πολιτική απόφαση να εγκαινιάσει αυτό τον νέο φορέα προσφέροντας τις απαραίτητες εγγυήσεις για να ξεκινήσει όλο αυτό το εγχείρημα.

Ο Ράλλης ήταν λοιπόν ο θεσμικός ιδρυτής καθώς ενσαρκώνει το όραμα πίσω από αυτή τη νέα αρχή ενώ έναντι αντίστοιχα τα οργανωτικά καθήκοντα ανέλαβε ο αμερικανός σκηνοθέτης Ντίνος Γιαννόπουλος θεωρούμενος προς τιμή λόγους ως ο οργανωτικός πατέρας αυτής της πρωτοβουλίας αφού κατασκεύασε τις δομές αυτού στα δικά τους κριτήρια ανεξάρτητα.

Τα Επιδαύρια είχαν ξεκινήσει νωρίτερα πέρσι πιο συγκεκριμένα ήδη από το ’54 όταν παρουσιάστηκε ο “Ιππόλυτος” ιδιαίτερα σκηνοθετημένος από τον Δημήτρη Ροντήρη όμως επίσημοια κάτι τέτοιο ολοκληρώθηκε μόνο όταν άνοιξε τις πύλες σε συνεργασία με τον “Αλέξη Μινωτή” στη σχημάτιση μιας βαρυσήμαντης παρουσίασης της “Εκάβης”.

Αυτές οι πληροφορίες άλλωστε δίνονται τόσο στην ιστοσελίδα όσο φυσικά σε αντίστοιχο επιστημονικοί τόμο για τα εξηντα χρόνια παρουσίας αυτών των δραστηριοτήτων αποδεικνύοντας ότι πράγματι πρόκειται για μία σπουδή εξελικτικού χαρακτήρα .

Οι δύο αυτοί φορείς τελικά διοικητικά συγχωνεύθηκαν κατά τρόπο ουσιαστικό μόλις βρήκαν κοινό βηματό προς τα μέσα ’98 δημιουργώντας έτσι ένα ενιαίο Νομικό Πρόσωπο . Με αφορμή λοιπόν αυτή την έκδοση “50 Χρόνια Φεστιβάλ Αθηνών”, συμμερίζεται πως αντιμετώπισαν αρκετές οικονομικές αντιρρήσεις κυρίως υπογραμμίζοντας ότι αυτές συμμετείχαν στον τότε πρωθυπουργό .

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής υπηρετούσε στις υπουργικές αρμοδιότητες συγκοινωνιών εκείνη άλλως πως αυτομάτως μεταξύ Νοέμβρη ’52 μέχρι Οκτωμβρίου ’55 , γεγονός μάλιστα καθόλου ασυνδετικό γιατί σαν παλιότερος εμπλεκόμενος θεωρούνταν επίσης ένας βασικός εκπρόσωπος .

Γιατί λοιπόν αναφέρεται ξανά στο Υπουργείο Πολιτισμού;

Βάσια Μπακετέα