Στις 22 Νοεμβρίου 1966, η Lyra παρουσίασε τον δίσκο “Το Φορτηγό” από τον μόλις 22 ετών Διονύση Σαββόπουλο. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’60, οι δίσκοι LP κέρδιζαν συνεχώς έδαφος σε παγκόσμιο επίπεδο, επηρεασμένοι από καλλιτέχνες όπως οι Beatles και ο Bob Dylan. Ο Αλέκος Πατσιφάς, ιδρυτής της Lyra και ήδη γνώστης του ταλέντου του Σαββόπουλου μέσα από τις προηγούμενες κυκλοφορίες των 45 στροφών (συμπεριλαμβανομένου και του “Μια θάλασσα μικρή” το 1965), αξιοποίησε την ευκαιρία να εντάξει τον καλλιτέχνη στη νέα πραγματικότητα της δισκογραφίας. Αναγνώρισε ότι ο Σαββόπουλος εκπροσωπούσε κάτι πρωτοποριακό για την εποχή.

Στην ελληνική μουσική σκηνή εκείνης της περιόδου κυριαρχούσε το έντεχνο λαϊκό ύφος. Ωστόσο, με την εμφάνιση του “Φορτηγού”, εισήχθη ένα νέο μουσικό ύφος που επαναστατούσε στα καθιερωμένα πλαίσια. Ο Σαββόπουλος δεν περιορίστηκε μόνο στη σύνθεση μουσικής αλλά και στους στίχους, τραγουδώντας τους ο ίδιος με έναν τρόπο που ήταν πρωτόγνωρος εκείνη τη στιγμή. Αυτή η δημιουργική αυτονομία υπήρξε θεμέλιο για τη νέα γενιά Ελλήνων τραγουδοποιών.

Η χρήση ακουστικών κιθαρών και φυσαρμόνικας σε συνδυασμό με ένα αυθόρμητο και “αγνό” στιλ ερμηνείας διαμορφώνει μια δυναμική ατμόσφαιρα γύρω από τη φωνή του νεαρού καλλιτέχνη. Αυτό που ξεχώριζε περισσότερο ήταν οι στίχοι – απομακρύνονταν από τους κοινωνικούς ή ποιητικούς προβληματισμούς της εποχής, προσφέροντας προσωπικές αφηγήσεις γεμάτες εικόνες ταξιδιών και αναζητήσεων για ελευθερία.

Ο εξωτερικός χαρακτήρας του Σαββάοπουλου (με μακριά μαλλιά, γυαλιά και φυσαρμόνικα) προσέφερε μια αντισυμβατική εικόνα στον καλλιτεχνικό κόσμο της Ελλάδας των ’60s. Το “Φορτηγό” λειτούργησε ως γέφυρα ανάμεσα στις γενιές σημαντικών δημιουργών: συνέδεε το παλιότερο έντεχνο τραγούδι με τη μελλοντική πιο “ροκ” ελληνική μουσική σκηνή των ’70s – όπου αναδείχθηκαν ο Μανώλης Ρασούλης διαδικτυπήθηκε Νίκος Ξυδάκης.

Αυτό το άλμπουμ δεν αποτελούσε απλώς μια συλλογή κομματιών αλλά σηματοδότηκε ως η πρώτη πραγματική αμφισbeta στις παραδοσιακές μορφές της ελληνικής μουσικής κατά την εποχή εκείνη – καθορίζοντας ένα νέο πρότυπο προσωπικής έκφρασης στο ελληνικό τραγούδι. Η μουσική ταυτότητα αυτού του έργου υπερβαίνει τις συμβάσεις ακόμη κι αυτού του νεανικού κινήματος γνωστό ως “Νέο κύμα”, που άνθισε στις μπουάτ της Πλάκας.

Η ενορχήστρωση είναι σκοπίμως απλή καθώς αποφεύγει περίπλοκες δομές που χαρακτηρίζουν άλλες σύγχρονες παραγωγές στον χώρο αυτό· κάθε κομμάτι διηγείται μια ιστορία ενσωματώνοντας προσωπικά αλλά ταυτόχρονα κοινωνικά μηνύματα μέσω άμεσων μέσων έκφρασης. Και φυσικά υπάρχει η φωνή – αυτή η βραχνιασμένη χροιά είναι αντίθετη προς τις ‘μεγάλες φωνές’ προτείνοντας μία μοναδικά προκλητική πρόσκληση να επιβιβαζόμαστε στο ‘Φορτηγό’ παρέα με τον Διονύση Σαββόπουλο για έναν άγνωστο προορισμό.