Η Τράπεζα της Ελλάδος Θέτει το Ζήτημα της Τιμαριθμοποίησης της Φορολογικής Κλίμακας

Η Τράπεζα της Ελλάδος αναδεικνύει το ζήτημα της τιμαριθμοποίησης των φορολογικών κλιμάκων, καθώς οι φορολογούμενοι αντιμετωπίζουν αυξανόμενη επιβάρυνση λόγω του πληθωρισμού, χωρίς να παρατηρείται αντίστοιχη αύξηση στην αγοραστική τους δύναμη.

Στην πρόσφατη έκθεση νομισματικής πολιτικής, η ΤτΕ εστιάζει στο φαινόμενο που ονομάζεται «φορολογική διάβρωση».Παρόλο που τα εισοδήματα αυξάνονται εξαιτίας του πληθωρισμού, η σταθερή φορολογική κλίμακα οδηγεί τους πολίτες σε υψηλότερους συντελεστές φόρου και σε μεγαλύτερες υποχρεώσεις χωρίς πραγματική αύξηση στην αγοραστική τους ικανότητα. «Η φορολογική διάβρωση υπονομεύει τη δικαιοσύνη και τη βιωσιμότητα της φορολογικής πολιτικής,καθώς οδηγεί σε αυξημένη φορολογία χωρίς ουσιαστική βελτίωση της φοροδοτικής ικανότητας,πλήττοντας κυρίως τα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα»,προειδοποιεί η τράπεζα. Επιπλέον σημειώνει ότι: «η στρέβλωση γίνεται ιδιαίτερα εμφανής όταν οι αμοιβές αυξάνονται ονομαστικά, λόγω πληθωρισμού ή συλλογικών διαπραγματεύσεων, χωρίς να ακολουθούν ανάλογες διορθώσεις στα φορολογικά όρια».

Αποτελέσματα Μελέτης για την Περίοδο 2019–2023

Στην ειδική ανάλυση που καλύπτει την περίοδο από το 2019 έως το 2023, η Τράπεζα διαπιστώνει ότι η αύξηση στη φορολόγηση δεν προήλθε από αλλαγές στη νομοθεσία αλλά από την έλλειψη προσαρμογής των κλιμάκων στον πληθωρισμό. Για παράδειγμα, η ελαστικότητα του φόρου εισοδήματος – δηλαδή πόσο αυξάνονται τα έσοδα για κάθε ποσοστιαία αύξηση στο εισόδημα – ενισχύθηκε από 1.8 το 2019 σε 2.0 το 2023.

Το ποσοστό των πολιτών που μετακινήθηκαν σε υψηλότερες κατηγορίες φόρου ανήλθε στο 70% κατά το έτος 2023 έναντι μόλις του 20% πριν τέσσερα χρόνια. Αυτή η μετατόπιση αφορά κυρίως εργαζόμενους οι οποίοι μπορεί να μην έχουν δει πραγματική βελτίωση στην αγοραστική τους δύναμη αλλά εμφανίζονται ως πιο πλούσιοι με βάση τα εισοδήματα τους και υπόκεινται σε περισσότερους φόρους.

Παρόλο που τα έσοδα από τον φόρο εισοδήματος παρέμειναν σταθερά στο επίπεδο του 5.9% του ΑΕΠ και ο μέσος συντελεστής μειώθηκε ελαφρώς στο ποσοστό του 8.7%, οι επιβαρύνσεις για τις μεσαίες τάξεις είναι ακόμα αισθητές.

Οι μεταρρυθμίσεις στη διάρκεια αυτού του χρονικού διαστήματος (κυρίως αναδιάρθρωση των κλιμάκων φόρου και μείωση ασφαλιστικών εισφορών) ενίσχυσαν τη δυνατότητα αναδιανομής μέσω ενός πιο προοδευτικού συστήματος taxation περιορίζοντας τις ανισότητες.

Η αποτελεσματική διαχείριση αυτού φαινομένου απαιτεί μια ισορροπημένη προσέγγιση μεταξύ ελάφρυνσης των φορών στους πολίτες και διατήρησης δημοσίων εσόδων σύμφωνα με την εκτίμηση της κεντρικής τράπεζας ωστόσο δεν εισηγείται τη δημιουργία μόνιμου μηχανισμού τιμαριθμικής αναπροσδιορισμού.

“Να δούμε μαζί το φορολογικό σύστημα”,