Οι πρώτοι Έλληνες μετανάστες στις ΗΠΑ και η Κου Κλουξ Κλαν

Ο ρατσισμός απέναντι στους Έλληνες και το πογκρόμ της Κου Κλουξ Κλαν στην Ομάχα

Η μετανάστευση των Ελλήνων ξεκίνησε ήδη από την εποχή της Οθωμανικής κατάκτησης και στα πρώτα χρόνια μετά την Επανάσταση, αλλά προς εσωτερικές κατευθύνσεις. Οι πτωχεύσεις του 1843 και του 1893, ο ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897 και οι Βαλκανικοί πόλεμοι του 1912 – 1913 συνοδεύτηκαν από τα μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα προς την Ευρώπη και την Αμερική. Η Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 οδήγησε πάνω από 1.500.000 Έλληνες πρόσφυγες στην Ελλάδα, από την Τουρκία, οι οποίοι αντιμετώπισαν άθλιες συνθήκες επιβίωσης και την ξενοφοβική συμπεριφορά αρκετών Ελλήνων της «παλαιάς Ελλάδας».

«Χιλιάδες συμπατριώτες μας, διωγμένοι από τη φτώχεια, επιλέξανε τις ΗΠΑ, τη “Γη της Επαγγελίας”. Μετά από ένα ταξίδι κάτω από άθλιες συνθήκες, στα καταστρώματα και στα αμπάρια των πλοίων, αντιμετώπιζαν την Καραντίνα, τα Κέντρα Διαλογής, τα Hot Spot της εποχής, το περίφημο Ελλις Άιλαντ, όπου ακόμα κι ένα κρύωμα, από το ταξίδι, ήταν αρκετό να σε γυρίσει πίσω.

Εκτός απ’ όλα τα άλλα, οι Έλληνες μετανάστες στις Η.Π.Α. είχαν ν’ αντιμετωπίσουν, τουλάχιστον τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, ρατσιστικές συμπεριφορές από τους Αμερικανούς. Στην περιβόητη «Dillingham Commission Report» του 1911, οι Έλληνες χαρακτηρίζονται ως «άνθρωποι αμόρφωτοι, χωρίς ευγενικούς τρόπους, με ονόματα και συνήθειες παράξενες και με μια γλώσσα ιδιόρρυθμη που ούτε καν ομοίαζε με την κλασσική ελληνική γλώσσα, ενώ το χρώμα του δέρματος τους ήτο μελαμψό, και, εν πάση περιπτώσει έδιναν την εντύπωση ότι επρόκειτο περί κατωτέρας ποιότητος ανθρώπων οι οποίοι δεν ηδύνοντο ποτέ να ανέλθουν ποτέ εις το επίπεδο των άλλων Αμερικανών, δεν ήταν, δηλαδή, δυνατόν να γίνουν καλοί Αμερικανοί και άρα ήσαν ανεπιθύμητοι».

Έτσι οι Έλληνες συμπεριλήφθηκαν στις εθνότητες εκείνες που θα έπρεπε η παρουσία τους να περιοριστεί στην Αμερική, δηλαδή να μειωθεί στο ελάχιστο ο αριθμός τους.

Το 1909, οι Έλληνες μπήκαν και στο στόχαστρο της περιβόητης Ku-Klux-Klan. Η ρατσιστική και τρομοκρατική αυτή οργάνωση, ιδρύθηκε την παραμονή των Χριστουγέννων του 1865 στη μικρή πόλη Πουλάσκι του Τενεσί, από μια ομάδα τεκτόνων αξιωματικών του στρατού των Νοτίων, που είχαν ως σκοπό να αποκαταστήσουν την τάξη και την κυριαρχία των Λευκών στον Νότο των Η.Π.Α. Το όνομά της, προέρχεται κατά τα δύο τρίτα του, από παραφθορά της ελληνικής λέξης «κύκλος». Πολλά μάλιστα από τα πρώτα μέλη της οργάνωσης αν και Αγγλοσάξονες και φανατικοί Προτεστάντες, ήταν θαυμαστές του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού.

Στις 19 Φεβρουαρίου 1909, μετά από μια έντονη λογομαχία ενός Έλληνα εργάτη, του Γιάννη Μασουρίδη κι ενός Αμερικανού αστυνομικού, του Edward Lowery, ο Έλληνας σκότωσε τον Αμερικανό. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την ανεργία και την οικονομική κρίση της εποχής, οδήγησαν τους Αμερικανούς να κινηθούν εναντίον των Ελλήνων. Την ένταση υποδαύλιζε με τα δημοσιεύματα της, η τοπική εφημερίδα “Omaha Evening Bee”. Σε άρθρο της στις 21 Φεβρουαρίου 1909, έγραφε: «Είναι καιρός να απαλλάξουμε την πόλη μας από τους βδελυρούς αυτούς ανθρώπους και να πάρουμε εκδίκηση για το αίμα του αστυνομικού μας», και συνέχιζε:

«Μια σταγόνα αμερικανού αίματος αξίζει περισσότερο από το αίμα των Ελλήνων όλου του κόσμου».
Υποκινούμενος από την ΚΚΚ, το απόγευμα της ίδιας μέρας ένας εξαγριωμένος όχλος επέδραμε στη συνοικία των Ελλήνων, όπου ζούσαν 2.500 άτομα και την κατέστρεψε ολοκληρωτικά. Αμέσως μετά, ο ελληνισμός της Αμερικής, με μπροστάρη την εφημερίδα «Ατλαντίς», κινητοποιήθηκε. Δημοσιεύματα και επιστολές διαμαρτυρίας από την Εκκλησία, οργανώσεις, συλλόγους και κοινότητες, προς την ομοσπονδιακή κυβέρνηση των Η.Π.Α., είχαν σαν αποτέλεσμα αυτή να παρέμβει, να σταματήσουν οι βανδαλισμοί και οι Έλληνες να αποζημιωθούν γι τις κατεστραμμένες περιουσίες τους. Η προσεκτικότερη συμπεριφορά των Ελλήνων από τότε, η σταδιακή ενσωμάτωσή τους στην αμερικανική κοινωνία και η πνευματική και πνευματική τους ανέλιξη, σε συνδυασμό με την ίδρυση στις 22 Ιουλίου 1922, στην Ατλάντα της Τζόρτζια της AHEPA (American Hellenic Education Progressive Association), με επικεφαλής τους Γεώργιο Νικολόπουλο και Ιωάννη Αγγελόπουλο, είχαν σαν αποτέλεσμα να μην συμβούν πάλι έκτροπα σε βάρος των Ελλήνων μεταναστών.

Στο βιβλίο του «Οι Ελληνοαμερικανοί» (2006), ο Μπάμπης Μαρκέτος, υπολογίζει ότι στις Η.Π.Α. ζούσαν πριν 15 χρόνια, περισσότεροι από 1,5 εκ. ομογενείς. Γράφει ότι ο αριθμός τους πρέπει να κυμαίνεται σήμερα (2006) μεταξύ 1.672.000 και 1.936.000.

Οι Ελληνοαμερικανοί, που διαπρέπουν στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, είναι πλέον χιλιάδες. Η προσφορά τους προς τη χώρα μας είναι τεράστια και διαχρονική και είμαστε σίγουροι ότι και στο μέλλον αυτό θα συνεχιστεί, καθώς έστω κι αν κάποιοι έχουν αποκλειστικά αμερικανική παιδεία, αγαπούν την Ελλάδα και είναι άρρηκτα δεμένοι μαζί της.