Πέθανε ο Γιάννης Κατσάμπας ο μεγαλύτερος των θρυλικών αδελφών Κατσάμπα
Θλίψη στο ελληνικό τραγούδι καθώς πέθανε σε ηλικία 83 ετών ο τραγουδιστής Γιάννης Κατσάμπας, ένας εκ των δύο αδελφών Κατσάμπα που έμειναν στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού ως τα «Κατσαμπάκια».
Σε όποιο ηλικιακό γκρουπ και αν ανήκετε, δεν υπάρχει περίπτωση να μη γνωρίζετε τους αδελφούς Κατσάμπα. Εκτός και αν δεν έχετε παρακολουθήσει ποτέ ελληνικές κινηματογραφικές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές (αποκλείεται εν τω μεταξύ, να μην έχετε δει Κωνσταντίνου και Ελένης που παίζεται κάθε χρόνο) ή το Fun in Acapulco με τον Έλβις Πρίσλεϊ.
Ο ένας είναι δεξιά και ο άλλος αριστερά των ανθρώπων που συνοδεύουν τον θρύλο. Ειρήσθω εν παρόδω, τα αδέλφια δούλεψαν και με τον Μάνο Χατζιδάκη, αρχής γενομένης από την πρώτη τηλεοπτική εμφάνιση στο «Η Αλίκη στο Ναυτικό».
Επίσης, δεν γίνεται να μην τους ξέρετε αν έχετε αγοράσει το οτιδήποτε από μεγάλη αλυσίδα με ηλεκτρικές -και όχι μόνο- συσκευές που έχει το τραγούδι που ακολουθεί ως… moto (και στην αναμονή των τηλεφωνικών κλήσεων).
Τα «Κατσαμπάκια», δηλαδή ο Γιάννης και ο Γιώργος ήταν αυτοδίδακτοι στην κιθάρα και το μπουζούκι, ενώ η φύση είχε φροντίσει να τους δώσει ό,τι χρειάζονταν για να γίνουν και εξαιρετικοί ερμηνευτές και συνθέτες.
Γεννήθηκαν στο Αγρίνιο, με διαφορά 17 μηνών. Ο Γιάννης γεννήθηκε στις 15/7 του 1941. Ο πρωτότοκος ήταν και ο πρώτος που ασχολήθηκε με τη μουσική, με τον νεότερο να ακολουθεί όταν ένα άλλο συγκρότημα έψαχνε πρώτη φωνή, αλλά ο πατέρας τους αποφάσισε πως ο Γιώργος θα τραγουδήσει με τον αδελφό του.
Έτσι, έκαναν ντεμπούτο ως «Κατσαμπάκια» το 1955 και το 1968 κυκλοφόρησε ο πρώτος των περισσότερων από 40 δίσκων τους, με ελληνικό και λατινοαμερικανικό ρεπερτόριο.
Τα αδέλφια εργάζονταν στις ΗΠΑ επί οκτώ χρόνια «την εποχή που ήταν εκεί και ο Νίκος Κούρκουλος. Πηγαίναμε, κάναμε τις εμφανίσεις μας επί 6 μήνες και δουλεύαμε κάθε βράδυ. Κάθε δυο μήνες αλλάζαμε πόλη» είχε εξηγήσει ο Γιάννης στην τηλεοπτική εκπομπή «Τα Καρντάσιανς».
Στις κιθάρες τους είχαν τις υπογραφές κάποιων εκ των μεγαλύτερων αστέρων της εποχής τους, όπως ο Ζαν Πολ Πελμοντό και ο Ομάρ Σαρίφ.
