Μάχη του Βατερλό 18/8/1815: Μακάβρια ανακάλυψη για τους σκελετούς που είχαν εξαφανιστεί

Την λύση στο μυστήριο με τους σκελετούς από τη Μάχη του Βατερλό ισχυρίζονται πως έλυσαν ιστορικοί, καθώς από την ιστορικότερη μάχη της ανθρωπότητας έχουν εντοπιστεί μόλις δυο!

Η Μάχη του Βατερλό έλαβε χώρα την Κυριακή 18 Ιουνίου 1815 κοντά στο Βατερλό της Φλάνδρας, στο σημερινό Βέλγιο. Ο γαλλικός στρατός υπό τον αυτοκράτορα Ναπολέοντα Α΄ ηττήθηκε από τον στρατό του Έβδομου Συνασπισμού, ο οποίος αποτελείτο από συμμαχικές δυνάμεις που είχαν συγκεντρώσει οι Βρετανοί, υπό τον υποστράτηγο Άρθουρ Ουέλσλι, τον μετέπειτα Δούκα του Ουέλινγκτον, και από Πρώσσους, υπό τον στρατάρχη Γκέμπχαρτ Λέμπερεχτ φον Μπλύχερ. Ήταν το αποκορύφωμα της Εκστρατείας του Βατερλό και η τελευταία μάχη του Ναπολέοντα.

Σύμφωνα με τους ιστορικούς, οι οποίοι βάσισαν τη μελέτη τους σε δεκάδες γραπτές μαρτυρίες της εποχής που ανακάλυψαν σε βελγικά, γερμανικά και γαλλικά αρχεία, η λεηλασία των τάφων των πεσόντων και η συστηματική αρπαγή των σκελετών ξεκίνησε το 1834, με σκοπό την χρήση των οστών στην… ακμάζουσα ζαχαροβιομηχανία του Βελγίου.

Ειδικότερα σύμφωνα με την Daily Mail, η ομάδα των ερευνητών, που περιλαμβάνει τους ιστορικούς Μπέρναρντ Γουίλκον και Ρόμπιν Σέιφερ και τον καθηγητή Αρχαιολογίας Τόνι Πόλαρντ, από το πανεπιστήμιο της Γλασκώβης, υποστηρίζει ότι τα οστά των πεσόντων στο πεδίο μάχης «αλέστηκαν» και χρησιμοποιήθηκαν ως φίλτρα για την επεξεργασία των ζαχαρότευτλων και την παραγωγή λευκής ζάχαρης.

Η ανατριχιαστική πρακτική φέρεται να εφαρμοζόταν εκτεταμένα εκείνη την περίοδο, με πολλά εργοστάσια παραγωγής ζάχαρης να χτίζονται κοντά σε ναπολεόντεια πεδία μάχης. Το εργοστάσιο στο Βατερλό απείχε μόλις τρία μίλια από τις τοποθεσίες των μαζικών τάφων, απ’ όπου εκλάπησαν τα οστά των ανδρών και των αλόγων που έχασαν τη ζωή τους.

Ποσότητα από τη ζάχαρη που παρήχθη με αυτόν τον μακάβριο τρόπο ταξίδεψε πιθανότατα και μέχρι στην Αγγλία, για την παραγωγή γλυκών ή τη χρήση της στο τσάι και σε άλλα ροφήματα…

Μια γραπτή μαρτυρία στη γερμανική εφημερίδα Prager Tagblatt το 1879 επισήμανε ότι η χρήση μελιού ως γλυκαντικό είναι προτιμητέα αφού… περιορίζει τον κίνδυνο «να καταναλώσει κανείς ίχνη του προπάππου του μαζί με τον πρωινό του καφέ».

Μια άλλη πηγή, το κείμενο ενός Γάλλου ταξιδιώτη που επισκέφθηκε το Βατερλό το 1830, διατύπωνε παράπονο που «η πιο σημαντική ανάμνηση στη σύγχρονη ιστορία διαμελίστηκε για χάρη της… ζάχαρης».

Σύμφωνα με το δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας, η συγκεκριμένη έρευνα αποτελεί συνέχεια μια παλαιότερης μελέτης του καθηγητή Πόλαρντ, που υποστήριζε ότι ορισμένα από τα οστά των νεκρών στο Βατερλό αλέστηκαν και χρησιμοποιήθηκαν τα επόμενα χρόνια ως λίπασμα.