Οικολογική Συμμαχία - Η ΜΠΕ, η Περιφέρεια, η Περιφερειακή αρχή και… ο βόθρος !

Και ενώ ο Πρωθυπουργός διακηρύττει – όπου βρεθεί και όπου σταθεί – «τολμηρές πολιτικές για την προστασία του περιβάλλοντος».

– Και ενώ ο Περιφερειάρχης Αττικής έχει χάσει κυριολεκτικά τον ύπνο του διότι αντιλαμβάνεται – σωστά – ότι «δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο» και ζητά συνεργασία Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Κεντρικής Διοίκησης «προκειμένου να επιτευχθεί η περιβαλλοντική αναβάθμιση… με έργα υψηλής προστιθέμενης αξίας τόσο για το περιβάλλον, όσο και για το ενεργειακό ισοζύγιο».

– Και ενώ οι πλειοψηφίες στην διοίκηση των Περιφερειών της χώρας διακηρύττουν – όπου μπορούν και όπου φθάνουν – ότι προκρίθηκε το τέλος της αυτοδιοίκησης και η απαρχή της Περιφερειακής Διακυβέρνησης «που βάζει τις Περιφέρειες μπροστά στη μεγάλη πρόκληση να αλλάξουμε την Ελλάδα».

– Και ενώ όλοι κόπτονται για τις κυκλικές οικονομίες, την ανακύκλωση, το βιολογικό και τα βιολογικά.

– Και ενώ όλοι κόπτονται για το κλίμα και την κλιματική αλλαγή,

φθάνουν στο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής και υπερψηφίζονται από την πλειοψηφούσα και διοικούσα Παράταξη – όπως στην τελευταία 25^η Συνεδρίαση – «Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων» νέων κτιρίων, 30.000 τ.μ. περίπου και στο κέντρο του λεκανοπεδίου, που προβλέπουν την κατασκευή και χρήση κοινού σηπτικού βόθρου και ο οποίος «θα εκκενώνεται μέσω βυτιοφόρων κατ’ εκτίμηση κάθε δεκαπέντε ημέρες» (sic !!!).

– Και ας είναι υποχρεωτική από το 2000 – βάσει κοινοτικής οδηγίας – η κατασκευή αποχετευτικών δικτύων για τη συλλογή των λυµάτων πόλεων και κωμοπόλεων µε πληθυσμό άνω των 15.000 κατοίκων.

– Και ας παραπέμφθηκε η χώρα το 2006 στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για µη συμμόρφωση µε την Οδηγία.

– Και ας προσθέτει η υπερψηφισμένη ΜΠΕ ένα ακόμη όχημα, έστω και κάθε 15 ημέρες, στο κυκλοφοριακό χάος του Λεκανοπεδίου.

– Και ας προσθέτει η υπερψηφισμένη ΜΠΕ ένα ακόμη οικονομικό κόστος για τη διάθεση των βοθρολυμάτων σε – ποιος ξέρει ποιόν – βιολογικό καθαρισμό, ή και – ακόμη χειρότερα – ένα τεράστιο περιβαλλοντικό κόστος εάν η διάθεση γίνεται ανεξέλεγκτα όπου μπορεί και όπου «συμφέρει».

– Και ας απαιτεί το νέο κτίριο σημαντικές ποσότητες νερού για πλύσιμο.

– Και ας προβλέπει το νέο κτίριο φυτεύσεις στον ακάλυπτο χώρο που, προφανώς, απαιτούν ποτιστικό νερό.

– Και ας κοστίζουν οι βιολογικοί βόθροι απειροελάχιστα ως προς το κόστος κατασκευής του κτιρίου ενώ συμβάλλουν τα μέγιστα στο πεδίο μιας – έστω και ελάχιστης – προσέγγισης στην περιβαλλοντική αναβάθμιση εάν όχι στην αντιμετώπιση του οικολογικού ζητήματος.

Γιώργο Πατούλη, το είπαμε και το ξαναλέμε : δέχεσαι που δέχεσαι τα πιο παράδοξα αιτήματα, βρες τουλάχιστον εισηγητές και πιο τίμιους και πιο διαβασμένους. Και, έστω και κατ’ελάχιστο, λίγο «οικολόγους» !