Διαδικασία Αναβάθμισης των Φρεγατών ΜΕΚΟ του Πολεμικού Ναυτικού

Το πρόγραμμα αναβάθμισης των τεσσάρων φρεγατών ΜΕΚΟ του Πολεμικού Ναυτικού έχει οργανωθεί σε τρία διακριτά μέρη, με την απόφαση να προχωρήσει ως προμηθευτής, εργολάβος και εγγυητής των εργασιών. Σημαντικό είναι ότι τα μεγάλα ναυπηγεία της χώρας δεν συμμετέχουν στη διαδικασία αυτή. Ακολουθούν λεπτομέρειες σχετικά με τα οικονομικά στοιχεία του προγράμματος.

Σήμερα θα παρουσιαστεί στην Ειδική Συνεδρίαση της Ειδικής Διαρκούς Επιτροπής Εξοπλιστικών Προγραμμάτων και Συμβάσεων το έργο αναβάθμισης των φρεγατών κλάσης ΥΔΡΑ. Η συζήτηση είναι προγραμματισμένη για τις 4 το απόγευμα.

Όπως επιβεβαιώνεται από πληροφορίες του enikos.gr, το πρόγραμμα έχει χωριστεί σε τρία μέρη: Το πρώτο κομμάτι ανέρχεται στα 260 εκατ. ευρώ και περιλαμβάνει τα κύρια οπλικά και ηλεκτρονικά συστήματα. Το δεύτερο μέρος αφορά εργασίες στα συστήματα μάχης ύψους 19 εκατ. ευρώ, ενώ το τρίτο κομμάτι περιλαμβάνει τη διασύνδεση των συστημάτων με κόστος 11 εκατ. ευρώ. Έτσι, η συνολική δαπάνη για την αναβάθμιση των φρεγατών ΥΔΡΑ, ΣΠΕΤΣΑΙ, ΨΑΡΑ και ΣΑΛΑΜΙΣ υπολογίζεται στα 290 εκατ. ευρώ ή περίπου 72,5 εκατ. ευρώ ανά πλοίο, με αποπληρωμή που σχεδιάζεται να ολοκληρωθεί σε πέντε χρόνια.

Η αναβάθμιση στοχεύει στην εξασφάλιση της επιχειρησιακής ζωής των πλοίων για επιπλέον 15 χρόνια.

Kεντρικό στοιχείο του προγράμματος είναι η αγορά ενός νέου Συστήματος Διαχείρισης Μάχης (Combat Management System – CMS), που θα γίνει απευθείας μέσω ολλανδικής εταιρίας. Παράλληλα θα εγκατασταθούν οκτώ Συστήματα Διαχείρισης Βολής (δύο ανά φρεγάτα) καθώς και ένα νέο σύστημα Μεταφοράς και Διαχείρισης Δεδομένων.

Ένα ενδιαφέρον σημείο είναι ότι η διοίκηση του ΠΝ αποφάσισε να λειτουργήσει όχι μόνο ως χρήστης αλλά επίσης ως προμηθευτής και εργολάβος για τα νέα συστήματα που απαιτούνται – δηλαδή θα παραγγείλει αυτά που χρειάζεται και θα αναλάβει την εγκατάσταση τους μόνη της μαζί με τη συνεχή υποστήριξη τους.

Aυτό αποτελεί μια πρωτοτυπία διεθνώς καθώς συνήθως οι αρμόδιοι φορείς στις ναυτικές βάσεις εκτελούν μόνο περιοδικές εργασίες συντήρησης αντί για πλήρεις αναβαθμίσεις λόγω έλλειψης κατάλληλων υποδομών.

Η ανάλυση δείχνει ότι πέρα από τον καταμερισμό σε τρία μέρη υπάρχει εισαγωγή συγκεκριμένων εργολάβων μέσω απευθείας ανάθεσης για συγκεκριμένες εργασίες.
Οι πληροφορίες μιλούν για τρεις διαφορετικές συμβάσεις: μία με τους Ολλανδούς για την παράδοση στον ντόκο Tacticos ,μία άλλη με μη πιστοποιημένη εταιρεία υπεύθυνη σχεδιασμού κι επίβλεψης έργου καθώς επίσης μια τρίτη που αφορά τη χρήση εγκαταστάσεων ναυπηγείου.
Ωστόσο κανείς δεν είναι OEM (Original Equipment Manufacturer), γεγονός που εγείρει ερωτήματα σχετικά με τις απευθείας αναθέσεις δεδομένου ότι OEM του πλοίου είναι η κοινοπραξία κατασκευής αλλά αυτή βρίσκεται εκτός σύμβασης!

Eπιπλέον δεν υπάρχει λεπτομερής περιγραφή κόστους κάθε συστήματος ούτε τι ακριβώς περιλαμβάνουν οι προσφορές ή αν εμπλέκονται τρίτοι φορείς.
Τα παραπάνω ενδέχεται να οδηγήσουν σε καθυστερήσεις στο πρόγραμμα ενώ οποιαδήποτε απρόβλεπτη κατάσταση μπορεί να απαιτήσει πρόσθετες δαπάνες από τον ΠΝ.

Aξιοσημείωτο είναι πως οι προσφορές μεγάλων ελληνικών ναυπηγείων λείπουν από τη διαδικασία αυτή παρόλο που είχαν καταθέσει πριν ένα χρόνο τις δικές τους προτάσεις συμπεριλαμβανομένων εγγύησεων όπως αυτές της Ελευσίνας όπου προσφέρθηκαν δωρεάν απαραίτητες εργασίες συντήρησης μιας ΤΠΚ κλάσεως ΡΟΥΣΣΕΝ.
Ωστόσο αυτό δεν κατέστη δυνατό λόγω έλλειψης πιστοποιημένου μητρώου ελληνικών ναυπηγείων – κάτι που σημαίνει πως το ΓΕΝ δε μπόρεσε ποτέ να συμφωνήσει ώστε το πλοίο αυτόνα λάβει δωρεάν επισκευές χωρίς την κατάλληλη πιστοποίηση απο κρατικό φορέα!

Aυτό ισχύει φυσικά γενικότερα για όλα τα ελληνικά ναυπηγεία,
καθώς εκείνα που έχουν κατασκευάσει πλοία ή έχουν εφαρμόσει νέες τεχνολογίες δε μπορούν πλέον ούτε καν ν’αναλάβουν δωρεάν συντηρήσεις εξαιτίας γραφειοκρατικών διαδικασιών!