Η δίπτυχη παράσταση-σοκ «Η νύφη»/«Καληνύχτα, Σταχτοπούτα» στο Φεστιβάλ Αθηνών

Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα» / A Noiva e o Boa Noite Cinderela   Carolina Bianchi – Cara de Cavalo   Πειραιώς 260   5 & 6 Ιουλίου     Μια περφόμανς για τη γυναικεία σεξουαλική κακοποίηση   Για τη γυναικεία σεξουαλική κακοποίηση μιλά, με τρόπο επώδυνο αλλά και πρωτοποριακό, η παράσταση – σοκ « Η νύφη»  της βραβευμένης Βραζιλιάνας θεατρικής σκηνοθέτριας, συγγραφέα και περφόρμερ Καρολίνα Μπιάνκι, που θα παρουσιαστεί, στις 5 και 6 Ιουλίου, στην Πειραιώς 260, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου.   Θα παρουσιαστεί ως διπτύχο, μαζί με την παράσταση «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα». Η Νύφη του τίτλου της παράστασης ήταν μια γυναίκα υπαρκτή, πριν βιαστεί και δολοφονηθεί. Πρόκειται για την Ιταλίδα περφόρμερ Πίπα Μπάκα η οποία το 2008 ξεκίνησε από το Μιλάνο ντυμένη νύφη με σκοπό να φτάσει στη Βηρυτό με οτοστόπ, σε μια καλλιτεχνική δράση υπέρ της ειρήνης και της συναδέλφωσης των λαών. Αφού διέσχισε τα Βαλκάνια με το νυφικό της, βιάστηκε και δολοφονήθηκε ενώ βρισκόταν στην Τουρκία. Η Μπιάνκι ομολογεί ότι η Μπάκα τής έγινε εμμονή: Πού βρήκε τη δύναμη να κάνει κάτι τόσο τολμηρό; Και ποια αφέλεια την έσπρωξε να κάνει κάτι τόσο παρακινδυνευμένο; Πώς πίστεψε ότι θα ήταν ασφαλής;   Το « Καληνύχτα, Σταχτοπούτα» παραπέμπει στην κυνική ονομασία που χρησιμοποιείται στη Βραζιλία για το «ναρκωτικό του βιασμού», μια ουσία που προκαλεί προσωρινή παράλυση και αμνησία. Μέσα σε μια ώρα από τη λήψη του, το θύμα βιώνει απώλεια ελέγχου των μυών και σύγχυση: είναι σε θέση να παρατηρεί γεγονότα αλλά είναι εντελώς ανίκανο να κινηθεί. Έπειτα η μνήμη του βλάπτεται και δεν μπορεί να θυμηθεί τίποτε από όσα συνέβησαν. Τι σημαίνει να μην μπορείς να θυμηθείς το τραύμα που κουβαλάς μέσα σου; Τι χωρίζει τον ύπνο από τον θάνατο; Κι αν επιβιώσεις, τι γίνεται μετά;   Στην αρχή της παράστασης, εν είδει διάλεξης, η Μπιάνκι απαριθμεί περιστατικά έμφυλης βίας, για γυναίκες που βιάστηκαν, βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν. Ιστορίες ενοχλητικές, δυσάρεστες. Ιστορίες αθέατες και πανταχού παρούσες.   Στη συνέχεια, η Μπιάνκι, σε κατάσταση ακραίας ευαλωτότητας, μεταξύ ανάμνησης και ονείρου, ψηλαφεί τα πιο βαθιά σκοτάδια της κατακερματισμένης μνήμης, με τη βοήθεια της ομάδας της, της κολεκτίβας Cara de Cavalo , στο μεταίχμιο φαντασίας και πραγματικότητας, σε μια ανελέητη καταβύθιση χωρίς κάθαρση.   Η παράσταση έκανε πρεμιέρα στην Αβινιόν το 2023, συγκλόνισε θεατές και κριτικούς οδήγησε στη βράβευση της καλλιτέχνιδας με Αργυρό Λέοντα στη φετινή Μπιενάλε της Βενετίας και αποτελεί το πρώτο μέρος μιας τριλογίας (Cadela Força). Όπως αναφέρεται και στο σκεπτικό της βράβευσης της Μπιενάλε, «η Μπιάνκι παραμένει στην αιχμή της ριζοσπαστικής περφόρμανς, υπενθυμίζοντάς μας την απόλυτη αναγκαιότητα τέτοιων ρηξικέλευθων νέων καλλιτεχνικών φωνών». Στην Μπιενάλε της Βενετίας φέτος θα παρουσιάσει το δεύτερο μέρος, με τίτλο The Brotherhood , που εστιάζει στην αρρενωπότητα και στο αντρικό βλέμμα.   Με την ακραία σωματικότητα του έργου της η 40χρονη Μπιάνκι επικαλείται μια γενεαλογία της γυναικείας επιτελεστικής τέχνης –από την Τζίνα Πάνε ως τη Μαρίνα Αμπράμοβιτς, την Τάνια Μπρουγκέρα και την Άνα Μεντιέτα– στην οποία εγγράφεται και η ίδια.    Η παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ διακρίθηκε ως η καλύτερη ξένη παραγωγή της σεζόν 2023-24 από τη Γαλλική Ένωση Κριτικών Θεάτρου (βραβείο που την τελευταία δεκαετία έχουν πάρει μεταξύ άλλων ο Κριστόφ Βαρλικόφσκι, ο Ίβο βαν Χόφε, ο Μίλο Ράου, ο Μπομπ Γουίλσον και ο Τιάγκο Ροντρίγκες).   Πρωταγωνιστική μορφή στην πειραματική καλλιτεχνική σκηνή της Λατινικής Αμερικής, η Μπιάνκι από το 2020 έχει έδρα το Άμστερνταμ. Εκτός από την τριλογία Cadela For ç a (2023-2027), έχει δημιουργήσει επίσης τα έργα O Tremor Magnifico (2020), Quiero hacer el amor (2017), Mata – me de Prazer (2015) και το φιλμ μικρού μήκους Isolda (2021).